De braque dupuy was een jachthond uit de Franse regio Poitou. Hoewel de FCI nog lang rasstandaarden is blijven publiceren, zou de braque dupuy al ergens in de jaren 50 of 60 van de vorige eeuw zijn uitgestorven. Bovendien is er maar weinig informatie over de braque dupuy te vinden. Op deze pagina hebben we de belangrijkste informatie over de braque dupuy opgenomen.
Uiterlijke kenmerken van de braque dupuy
De braque dupuy had duidelijk het uiterlijk van een jachthond of pointer en was slank gebouwd. In enig opzicht deed hij zelfs denken aan een windhond, zeker als je ook de lange slanke kop bekijkt. De vacht was kort en voornamelijk wit met donkerbruine aftekeningen. De oren hingen dicht tegen het lichaam aan en de staart werd hangend gedragen. De braque dupuy had een schofthoogte van zo’n 68 cm voor een reu en 66 cm voor een teef. Het gewicht bedroeg zo’n 22 tot 28 kilogram.
Karakter van de braque dupuy
Het karakter van de braque dupuy was dat van een echte jachthond. Hierbij werd het karakter vaak als enigszins gehaast omschreven, maar vaak werd hij ook heel intelligent genoemd. Hoe dan ook was het niet bepaald de ideale gezinshond en werd hij vooral gehouden omwille van de jacht. Hoewel het een zelfstandige denker zou zijn geweest, zijn er toch veel verhalen te vinden die zijn gehoorzaam karakter aantonen. Zo zou hij blijkbaar niet echt gek zijn geweest van water, maar zou hij er tijdens het werken met de jager geen problemen van maken.
Beweging
De braque dupuy was een hond die veel beweging nodig had. Het was dan ook een geboren jachthond. Voor zover men dat van een brak kan zeggen, werd hij ook “buitengewoon snel” genoemd. Uiteraard valt dit alles niet meer te verifiëren en zijn de bronnen beperkt, maar het valt te vermoeden dat een braque dupuy niet meteen een hond was om in een klein appartementje te houden.
Geschiedenis van de braque dupuy
De braque dupuy was nauw verwant aan de Engelse pointer. De basisstam zou ermee zijn gekruist. Er wordt ook vaak verondersteld dat er in de bloedlijn kleine introducties van de sloughi en de greyhound waren, wat zijn snel karakter zou kunnen verklaren. Hoe dan ook is er maar weinig informatie over de ontstaansgeschiedenis van de braque dupuy bekend. Er zijn bijvoorbeeld verhalen over een jachtopziener die in een abdij de voorouder van het oude ras zou hebben aangetroffen en gered.
In ieder geval valt de geschiedenis te herleiden tot de kennels van de Franse jagers Omer en Narcisse Dupuy. Het is niet bekend welke honden zij gebruikten, maar zij zouden in ieder geval rond 1808 de braque dupuy ontwikkeld hebben.
Het hondenras is buiten Frankrijk – en eigenlijk ook in Frankrijk – nooit echt veelvoorkomend geweest. De bronnen zijn dan ook beperkt, hoewel Gaston Hublot er in 1899 nog een boek over schreef, namelijk Le Chien Dupuy. In aantallen waren er nooit veel en na de Eerste Wereldoorlog raakte het hondenras helemaal in verval. In de jaren ’50 van de vorige eeuw zou het zijn uitgestorven. De FCI is nog lang blijven doorgaan met het publiceren van een rasstandaard en dit gaf kynologen en fokkers de moed om te trachten het ras nieuw leven in te blazen, hoewel dit nog niet bepaald gepaard ging met veel succes.
Meer informatie over de braque dupuy
Verwacht niet te veel informatie te vinden over de braque dupuy. Het is een uitgestorven hondenras waar vroeger maar weinig interesse in was en dat zal nu niet meteen veranderen. Er zijn wel een aantal algemene werken die de braque dupuy terloops vermelden. Hoogstens besteden ze er een tot twee pagina’s aan. Het boek Dogs: The Ultimate Dictionary of over 1,000 Dog Breeds is bijvoorbeeld een goede keuze.
Een reactie achterlaten